Het zijn hoogdagen in Belgenland voor de Americana, southern rock, rootsrock en bluesrock liefhebbers. Werden we vorige maand hier in Het Depot nog van onze sokken geblazen door Robert John & The Wreck en verleden week door een jonge, maar reeds legendarische Marcus King in De Roma, dan plakken we vanavond tegen het podium van de southern rockers van Blackberry Smoke, die ook regelmatig in dezelfde Allman Brothers Band of Lynyrd Skynyrd vijver vissen. Het concert was al maanden op voorhand uitverkocht en dit spreekt boekdelen over de grote populariteit van de vijfkoppige band uit Atlanta, Georgia. Het kwintet onder leiding van frontman Charlie Starr is een echte liveband en bouwde deze reputatie op met een score van maar liefst tweehonderdvijftig per jaar. Toeren is hun leven en dat betaalt zich cash in steevast uitverkochte zalen. Ze maken er ook een erezaak van om dagelijks hun setlist te vernieuwen, dus de fans die de band op meerdere concerten volgen tijdens een tournee, krijgen altijd waar voor hun geld. Blackberry Smoke is ook een sterk samenhangend vrienden collectief, dat al bijna twintig jaar met dezelfde, originele bezetting speelt. We waren dan ook blij voor hen dat drummer Brit Turner terug de gelederen heeft kunnen vervoegen na een delicate operatie aan een hersentumor. Alsof dit nog niet genoeg was kreeg hij onverwacht nog een hartinfarct, werden in de States een paar shows gecancelled  en moest hij op tournee tijdelijk vervangen worden door Mike Rizzi. 

Vandaag lijken deze zorgen helaas nog steeds niet achter de rug, vermits Brit in de finale van dit uitbundig concert onwel werd en forfait moest geven. Wat een domper op de feestvreugde van een door een enthousiast publiek op handen gedragen Blackberry Smoke. Je zag heel de band intens genieten van vele spontaan door de fans meegezongen teksten van de songs. Ook de steun die drummer Brit Turner kreeg vanuit het publiek deed hen zichtbaar deugd. Zijn naam werd meermaals werd gescandeerd door de fans in de zaal, die maar al te blij waren dat het beter ging met dit core bandlid. Maar niet getreurd, Britt stelt het vanmorgen terug beter liet het management weten, en in de zestien nummers van de ingekorte set die Blackberry Smoke speelde, zagen we een topband volop genieten van een laaiend enthousiast publiek, dat er alle begrip voor had, dat na het incident met Brit, de set in alle intimiteit met twee akoestische songs werd afgesloten. Blackberry Smoke is niet enkel een band, maar ook een band of brothers, respect.

Het is al drieëntwintig jaar geleden dat frontman, zanger-gitarist Charlie Starr op pad trok met zijn vier vrienden Richard Turner (bas, backing vocals), diens broer Brit Turner (drums), Paul Jackson (gitaar, backing vocals) en Brandon Still (keyboards) en Blackberry Smoke oprichtte, niet enkel een southern rock band, maar ook een groot hart voor Americana en alt-country. Na zeven studio albums en een live reputatie om U tegen te zeggen, mogen ze zich zonder blozen bij de toppers in het genre rekenen en werd het quintet een paar jaar geleden uitgebreid naar een septet met Benji Shanks (gitaar) en Preston Holcomb (percussie). De voorstelling van hun laatste album “You Hear Georgia” is dus tot in de details verzorgd en onze oortjes worden dus meer dan verwend met instrumentale details. Het is vooral de extra gitarist Benji Shanks die een grote aanwinst blijkt. Schitterend hoe dat hij vele nummers opvult met heerlijk slide gitaarwerk of solerend in octaven meegaat in leadgitarist Paul Jackson’s solowerk. Charlie Starr kan zich zo meer focussen op zijn zang, maar dat wil helemaal niet zeggen dat hij als even begenadigd gitarist, zich verschuilt achter deze twee rock virtuozen.

Het laatste album “You Hear Georgia”, is een tribuut aan Blackberry Smoke’s geboortestaat en de klank van staatsgenoten zoals de Allman Brothers Band of Lynyrd Skynyrd, waarmee iedere artiest in de regio doordrenkt is. Die Georgia sound zat er bij Blackberry Smoke al van bij het begin in. De greep die ze elke avond doen uit hun rijkgevuld repertoire hangt hiermee altijd nauw samen. Dat de set vandaag meer richting Americana neigt, heeft deels te maken met het  het uitvallen van Brit Turner, waarop de band besliste een respectvol, akoestisch einde aan de show te breien. Nadat ze zich meer duidelijkheid hebben over de situatie van Brit, besluiten Charlie Starr samen met Paul Jackson en Benji Shanks de akoestische gitaren te omgorden en met “Ain’t Got The Blues”, schitterend doorweven met slidegitaar door Benji, en een volledig door de zaal meegezongen “One Horse Town”, vroegtijdig de show te stoppen. Maar niet getreurd, wat de Blackberry Smoke ons het eerste uur serveerde was fenomenaal. Er wordt een stevig rockende aftrap gegeven met “Let Me Help You (Find The Door) ” en met de soulvolle alt-country rocker “Good One Coming On”, krijgen we dadelijk één van de publiekslievelingen te horen, waarna “Pretty Little Lie”, uit hun eerste grote succesalbum “The Whippoorwill”, heel Het Depot al vroeg op zijn kop mag zetten. Zalig hoe heel de tekst door de zaal wordt meegezongen en dit zou niet de laatste maal zijn . De rechttoe, rechtaan country rocker “Let It Burn” zet hierop al de fans in boogie woogie stijl aan het dansen, waarop het funky “Hey Delilah”, dat de geest van Little Feat laat rondspoken, volop mag rekenen op spontaan handgeklap. Ook de gitaarfreaks komen meer dan eens aan hun trekken, zoals in een op psychedelische gitaren openend “Sleeping Dogs, dat zijn tanden laat zijn en bijt met drievoudig solerende gitaren in ware jambandstijl. Een mooie variatie op het thema biedt ook de heerlijke countryblues “What Comes Naturally”, met roestig slide gitaarwerk van Shanks. Charlie Starr is verbaasd dat we hier de in de States populaire serie “Yellowstone” kennen, waarin dit nummer opgenomen werd, maar ontketent hierop een ware gitaarstorm in een gierend “Waiting For The Thunder”, met een schitterend answer en respond zangmoment tussen de fans en Charlie. Blackberry Smoke wordt op handen gedragen door zijn fans en dat is wederzijds. Het speelplezier druipt van het podium en Starr laat weten dat zijn zus vandaag jarig is, waarop hij dadelijk de vraag stelt of er iemand in het publiek jarig is. Heerlijke momenten toch wanneer je een fan in de bloemetjes kan zetten met “Old Enough”, een heerlijke countryblues, die zo uit het repertoire van Willie Nelson zou kunnen geplukt zijn. Hoewel Warren Haynes niet uit Georgia komt, maar uit North Carolina, krijgt hij als gewezen Allman Brothers Band lid en ambassadeur van het genre, verdiend een ereronde in de stevige southern rocker “All Rise Again”. 

Dat Brit Turner net na deze song onwel werd, lijkt wel of de hand God’s ermee te maken had. Brit is een vechter en en zoals Charlie zingt in “All Rise Again”, klinkt nu nog feller door. “This ain’t how it ends, be ready when we all rise again”. We zijn er meer dan klaar voor na deze ingekorte, maar hemelse passage.

Yvo Zels        

Meer foto's